Marciniak Florian (1915-1944)

Marciniak Florian, pseud. J. Nowak, J. Krzemień, Szary (1915-1944),

Działacz harcerski. Ur. 4 Maja w Gorzycach k. Czempinia jako syn chłopa Pawła i Wiktorii z domu Szajek. Uczęszczał do gimnazjum Jana Kantego w Poznaniu, gdzie w 1934 r. uzyskał maturę. W l. 1934-38 studiował prawo na Uniwersytecie Poznańskim, a następnie pracował w Banku Związku Spółek Zarobkowych w Poznaniu. Od wczesnych lat należał do harcerstwa, w którym pełnił szereg funkcji, m.in. był drużynowym XXI Pozn. Drużyny Harcerskiej, kierownikiem Wydziału Młodzieży w Wlkp. Komendzie Chorągwi Harcerzy, wiceprezesem Akademickiego Koła Harcerskiego im. H. Święcickiego w Poznaniu. Był jednym z najmłodszych harcmistrzów ZHP, powołano go też przejściowo na zastępcę komendanta Szkoły Instruktorskiej w Górkach Wielkich na Śląsku. Mimo tych wyróżnień kierował nadal swą drużyną; później, będąc już w Warszawie, zachował szczególną troskę dla spraw Poznania. Brał udział w obozach, kursach i zlotach harcerskich. W 1939 przebywał z wycieczką instruktorów ZHP we Francji. Z chwilą wybuchu wojny rozpoczął pracę w Pogotowiu Harcerzy w Poznaniu. Po ewakuacji wojska i władz 6 IX opuścił Poznań i przedostał się do Warszawy, gdzie mianowany został komendantem Pogotowia Harcerzy. Odegrał dużą rolę w zorganizowaniu harcerstwa w obronie Warszawy. Należał do twórców zakonspirowanego harcerstwa „Szare Szeregi” – 27 IX otrzymał nominację na Naczelnika „Szarych Szeregów”. Wytyczył główne kierunki kształtowania postaw ideowych i programu harcerstwa w walce z okupantem oraz sprecyzował koncepcję wychowania przez walkę na pierwszej linii frontu z najeźdżcą. Położył też duże zasługi w rozwoju konspiracji harcerskiej w Poznańskiem. 6 V 1943 został aresztowany w Warszawie przez gestapo pozn. Przesłuchiwany był w siedzibie gestapo przy Al. Szucha w Warszawie, potem więziony w Forcie VII w Poznaniu. Wysiłki „Szarych Szregów” zmierzające do odbicia więźnia nie powiodły się. Przewieziony następnie do obozu koncentracyjnego w Gross-Rosen, zginął w dniu przybycia, 21 II 1944. Był żonaty z Zofią z Broniewskich (ur.24 XII 1914, zm. 16 IV 1945 w obozie koncentracyjnym Bergen Belsen). Dzieci nie miał.