Kościół pw. Pana Jezusa
Historia obiektu wiąże się z fundacją na terenie miasta Zakonu Dominikanów. Klasztor i kościół p.w. św. Marii Magdaleny i św. Mikołaja pobudowano w 1410 roku za zgodą króla polskiego Władysława Jagiełły.
W 1503 roku spłonął kościół i klasztor Dominikanów. Podczas najazdu szwedzkiego w 1655 roku kościół ponownie spłonął, a po 1666 roku Melchior Gurowski, starosta kościański, ufundował kaplicę, która do obecnych rozmiarów została rozbudowana w latach 1905-1908.
Z historią kościoła związany jest otaczany szczególną czcią krucyfiks w ołtarzu głównym. Początkowo był on umieszczony w refektarzu klasztoru dominikańskiego, gdzie według przekazów odbywały się również rozprawy sądowe.
Jak głosi podanie, podczas jednej z nich Chrystus z krzyża przemówił: "Sprawiedliwie sądźcie, synowie ludzcy". Z tą chwilą krzyż umieszczono w ołtarzu głównym i rozpoczęto oddawać mu szczególną cześć. Szybko też krzyż zasłynął cudami, głównie zaś licznymi przypadkami odzyskania zdrowia. Kościół p.w. św. Mikołaja został rozebrany po kasacie zakonu. Po odzyskaniu niepodległości kościół przejęli Redemptoryści (lata 1920-1930). W czasie okupacji hitlerowskiej kościół stanowił magazyn mebli.