Programy UE

Puffke Emma (1818-1890)

Puffke Emma, z Kurowskich, pseud. I krypt. E. z K.P. , E.P., Wanda Dobrzepolska (1818-1890),

Powieściopisarka, publicystka, tłumaczka, właścicielka pensji. Ur. 28 XI w Poznaniu w rodzinie ziemiańskiej Stanisława Kurowskiego i Marianny z Wronieckich. Dzieciństwo spędziła w Poznaniu, a potem w odziedziczonych przez ojca Chaławach k. Śremu. Nauki początkowe pobierała w domu, od 1832 kształciła się w szkole im. Ludwiki w Poznaniu. W 1836 wyszła za mąż za sympatyzującego z polskim ruchem narodowym Niemca, właściciela ziemskiego na Śląsku, Maurycego Puffke. Po pewnym czasie wróciła do Wielkopolski z mężem, który kupił Lipnicę i Pólko w pow. szamotulskim. Następnie przeniosła się z rodziną do Miąskowa w pow. kościańskim. Kłopoty finansowe i utrata majątku sprawiły, że po zdaniu egzaminu nauczycielskiego w Poznaniu założyła ok. 1862 pensję w Kościanie, którą kierowała do chwili zamknięcia jej przez władze pruskie w 1875 r. W latach 1875-80 przebywała w Poznaniu. Po śmierci męża w 1880 przeniosła się do syna Kamila do Gorzyczek (pow. kościański), a potem do córki Felicji Kantakowej do Luboni (ówczesny pow. wschowski), gdzie zmarła 17 października 1890. Pochowana została w Poniecu. Ok. 1861 rozpoczęła pracę literacką. W 1862 wydawała „Światełko. Pisemko poświęcone matkom i dzieciom”. Nawiązawszy kontakty z wielkopolskimi czasopismami, ogłaszała w nich, a także wydawała osobno, liczne powieści i opowiadania (m.in. „powieść moralną” Dwaj bracia różnego wychowania – 1863, wyróżnioną na konkursie PTPN; utwór historyczny Krzysztof Żegocki, czyli oswobodzenie Kościana – 1877), oraz szkice biograficzne (m.in. o Schelley’u – 1881). Drukowała też artykuły popularyzatorskie, opracowywane zazwyczaj na podstawie publikacji zagranicznych, omawiające zagadnienia z różnych dziedzin, np. moralności, religii, przyrody, geografii, higieny. Wydała także Życiorysy sławnych Polaków (1868) i Fizykę zastosowaną do potrzeb ogółu (1873), nagrodzoną na konkursie Bażyńskiego. Najdłużej (1881-87) współpracowała z „Dwutygodnikiem dla kobiet” (potem „Tygodnikiem Beletrystycznym i Naukowym”), który ogłosił m.in. jej cykl artykułów wstępnych Wieczorne pogadanki starej babuni”. Była pisarką płodną, zostawiła kilkadziesiąt utworów oryginalnych i przekładów. Miały one charakter dydaktyczny i moralizujący, reprezentowały poglądy konserwatywnych sfer klerykalno-ziemiańskich. Artystycznie słabe, zdobyły pewną popularność wśród czytelników, nie zwróciły jednak uwagi krytyki literackiej. Zarówno jej publicystyka jak i utwory beletrystyczne związane były tematami i zagadnieniami z Wielkopolską. Spośród dziewięciorga dzieci Emmy Puffke synowie Eugeniusz i Kazimierz zajmowali się dziennikarstwem, corki Gabriela i Waleria także uczestniczyły w życiu literackim Poznania.